Centrum Polski

Geometryczny środek Polski znajduje się w miejscowości Piątek. Wyznaczony został w miejscu przecięcia się ortodrom przekątniowo łączących wierzchołki opisanego wokół Polski czworokąta złożonego z równoleżników i południków, przechodzących przez najdalej na północ (Jastrzębia Góra), południe (Opołonek), wschód (kolano Bugu koło Zosina) i zachód (zakole Odry koło Cedyni) wysunięte punkty terytorium Polski.

Piątek - wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie łęczyckim, w gminie Piątek. W latach 1975-1998 miejscowość położona była w województwie płockim. Miejscowość jest siedzibą gminy Piątek.
Wieś położona jest nad rzekami Moszczenicą i Maliną. W Piątku krzyżują się drogi biegnące z Łodzi do Kutna i z Łowicza do Łęczycy.
W miejscowości znajduje się geometryczny środek Polski. Wjeżdżając do Piątku napotkamy tablicę informacyjną w kształcie granic państwa z napisem "Piątek - geometryczny środek Polski". W centrum Piątku usytuowany jest również pomnik symbolizujący geometryczny środek Polski. Wcześniej w tym miejscu znajdował się potężny kamień.
W każdy poniedziałek o świcie rozpoczyna się targ, na który zjeżdżają się rolnicy z wsi oddalonych nawet o 20 km. Na targu tym znaleźć można wszystko, co potrzebne rolnikowi - od maszyn rolniczych przez żywy inwentarz, nawozy i zboże, aż po opony.

Aleksandra Sielewicz

Cis - lat 1266

Cis rosnący w Henrykowie Lubańskim na Dolnym Śląsku jest najstarszym drzewem w Polsce. Jego wiek ocenia się na 1266 lat.

Wyszukała: Kinga

Fajna Ryba i Góra Kamieńsk

Najwyższe naturalne wzniesienie województwa łódzkiego - Fajna Ryba


Góra Kamieńsk zimą

Zgierz, to prawdopodobnie najstarsze miasto w województwie łódzkim. Łódź, to z kolei największe i najludniejsze miasto. O ile o obu miastach słyszał niemal każdy, o tyle o najwyższym naturalnym wzniesieniu województwa łódzkiego - górze Fajna Ryba - wiedzą nieliczni. Ma ona wysokość 347 m n.p.m. i Położona jest w obrębie Pasma Przedborsko Małogoskiego, wchodzącego w skład północno - zachodnich obrzeży Gór Świętokrzyskich. Góra Fajna Ryba leży w obrębie Przedborskiego Parku Krajobrazowego. U stóp wzniesienia leży miejscowość Góry Mokre. Na powierzchni wzgórza widoczne są utwory mezozoiczne, a układ rzeźby terenu ma w znacznej mierze genezę przedczwartorzędową.

Góra Kamieńsk to ośrodek sportu i rekreacji. Gdzie można skorzystać z wielu atrakcji takich jak:
- szalona jazda na torze kartingowym- duża dawka adrenaliny na torze saneczkowym- wjazd wyciągiem krzesełkowym - przejażdżki rowerowe wytoczonymi tutaj ścieżkami rowerowymi - zabawę w Mini Parku Rozrywki
Główna trasa ma długość 760 metrów. Jej szerokość waha się od 30 do 150 m, natomiast różnica wzniesień to 123 m. Stok jest oświetlony, trasy są naśnieżane. Na snowboardzistów czeka ogródek ze skoczniami i dodatkowymi przejazdami, a ich wyczyny nie będą kolidowały z narciarzami na stoku. Ośrodek oferuje również wypożyczenie sprzętu.
W okresie letnim Góra Kamieńsk dostępna jest dla wielbicieli jazdy na rowerach i pojazdach terenowych. Góra Kamieńsk to idealne miejsce wypoczynku dla całych rodzin. W weekendy działa kolej linowa, wyposażona w czteroosobowe krzesełka. Oprócz zjazdu na torze saneczkowym istnieje możliwość wypróbowania swoich sił na ściance wspinaczkowej z trzema wieżami o wysokościach 3 m, 6 m i 7 m. Tuż obok znajduje się mini park rozrywki, gdzie m.in. obrotowe rowery, golden bungee, czy dmuchana dżungla dostarczą mnóstwo wrażeń i radości osobom w każdym wieku.
Tor saneczkowy na Górze Kamieńsk to jedyny taki tor w centralnej Polsce. Długość toru, prędkość, serpentynowy tor zjazdowy z licznymi zakrętami zakończony karuzelą z pewnością wyzwolą dużą dawkę adrenaliny i zapewniają niesamowitą przygodę. Natomiast niezapomniane widoki, panorama okolic, malownicze miejsce dostarcza niezapomnianych wrażeń. Jest to miejsce godne odwiedzin, spędzenia wolnego czasu oraz wspaniałych przeżyć.



Wyszukała: Weronika

Największa elektrownia cieplna w Europie

Bełchatów- elektrownia cieplna (kondensacyjna) i największa na świecie elektrownia wytwarzająca energię elektryczną z węgla brunatnego. Położona jest na terenie gminy Kleszczów w powiecie bełchatowskim w województwie łódzkim. Elektrownia Bełchatów wchodzi w skład spółki (holdingu) BOT i PGE. Węgiel pozyskiwany jest z pobliskiej Kopalni Węgla Brunatnego Bełchatów. Eksploatowanych jest 12 bloków energetycznych o łącznej mocy maksymalnej 4440 MW. Podstawowymi urządzeniami bloków są kotły paroweBB-1150, turbiny 18K370 i generatory GTHW360. Moc elektryczna wyprowadzona jest z elektrowni do krajowego systemu elektroenergetycznego poprzez rozdzielnie 220 i 400 kV. Roczna produkcja energii wynosi przeciętnie 27-28 TWh, co stanowi ponad 20% produkcji krajowej. Od października 2006 roku trwa budowa nowego konstrukcji blobloku energetycznego, którego moc znamionowa brutto wyniesie 858 MW. W swojej k wyróżnia się brakiem komina – spaliny kierowane będą po oczyszczeniu w instalacjach odsiarczania do chłodni kominowej. W lutym 2010 roku przewidziana jest pierwsza synchronizacja tego bloku z Krajowym Systemem Elektroenergetycznym. Będzie to największy i najnowocześniejszy blok energetyczny w Polsce. Na rozwój technologii tzw. "czystego węgla" elektrownii przyznano w 2009 180 mln € z funduszy UE.
Ochrona środowiska
Bełchatów i jego najbliższe okolice leżą na pograniczu Wysoczyzny Bełchatowskiej i Kotliny Szczercowskiej. Są to dwie jednostki geograficzne różniące się od siebie rzeźbą terenu i budową geologiczną. Tereny obecnego Bełchatowa i pobliskich okolic przed wielu tysiącami lat pokrywały lasy, czego dobitnym przykładem są ogromne złoża węgla brunatnego. Dynamicznie rozwijające się Zagłębie Górniczo-Energetyczne, a przede wszystkim odkrywka, zniszczyła znaczną część kompleksów leśnych. Jednak w istniejących obecnie lasach występuje zróżnicowana i bogata szata roślinna. Można spotkać tu rzadkie i chronione gatunki roślin, a co cieszy wszystkich odpowiedzialnych za działania na rzecz ochrony środowiska, są to gatunki wskazujące na niski poziom stężenia zanieczyszczeń np. chrobotek, płucnica islandzka, rosiczka okrągłolistna, czworolist pospolity, kruszczyk błotny, storczyk szerokolistny, szmaciak gałęziasty, bagno zwyczajne, widłaczek, wełnianka wąskolistna i wiele innych.
Prowadzone od wielu lat prace badawcze wokół elektrowni, wykonywane przez niezależne instytucje naukowe, (niektóre rozpoczęte jeszcze przed uruchomieniem elektrowni) wykazują jednoznacznie, iż wpływ Elektrowni Bełchatów na takie elementy środowiska jak hałas, zagrożenie radiologiczne, wody powierzchniowe i podziemne, stan roślinności jest bardzo niewielki i praktycznie niezauważalny.
Ze względu na wagę zagadnienia jakim jest ochrona powietrza atmosferycznego i z uwagi na obowiązujące w Polsce przepisy prawne oraz decyzje wydawane przez lokalne władze administracyjne, w Elektrowni Bełchatów zostały rozbudowane systemy monitoringu zanieczyszczeń, składające się z ciągłych pomiarów emisji ze wszystkich bloków energetycznych oraz ciągłe pomiary stężeń zanieczyszczeń na obszarach chronionych w dwóch punktach pomiarowych.

Autor: Marta Dratwa

Najbogatsza gmina i wiatraki Góry Kamieńsk

Bogactwo gminy Kleszczów wynika głównie z faktu, że Kopalnia Węgla Brunatnego oraz Elektrownia "Bełchatów" płacą wysokie podatki od nieruchomości a także (w przypadku kopalni) opłatę eksploatacyjną (w ubiegłym roku kopalnia i elektrownia zapłaciły w sumie około 95 mln zł)

Stąd dochód na jednego mieszkańca gminy wynosi aż ok. 32 tys. zł. Intensywnie rozwija się Kleszczowska Strefa Przemysłowa.

Góra Kamieńsk to sztuczne wzgórze, które powstało w wyniku działalności kopalni węgla brunatnego w Bełchatowie. Składowane były tu pokłady ziemi, które przykrywały złoża węgla. W rezultacie powstała góra o wysokości względnej 180 metrów! Jest to najwyższe wzgórze w Polsce środkowej, ma 386 m n.p.m. . Inwestycja ta kosztowała ok. kilkunastu mln zł i zwróci się w ciągu 10 lat.

Na górze znajduje się: tor kartingowy, tor saneczkowy, wyciąg krzesełkowy, ścieżki rowerowe, Mini Park Rozrywki oraz stok narciarski.

Park elektrowni wiatrowych na Górze Kamieńskiej został oddany do użytku w 2007r., składa się z 15 turbozespołów o mocy 2 MW każdy. Wiatrak ma wieżę o wysokości 85 metrów. Turbiny posadowione na wysokości ok. 500 m n.p.m. i napędzane są przez wiatry o sile 7,5 m/s, wzbogacą budżet gminy o sumę 2,5 - 3 mln zł rocznie.

Autor: Weronika

Nietoperze w Szachownicy

Atrakcyjne miejsca naszego województwa: JASKINIA SZACHOWNICA

Jaskinia Szachownica jest podzielona na Szachownice I, II, III, IV, V. Jest ona w większości zniszczona przez powstały we wzgórzu kamieniołom. Gdyby ten kompleks ocalał można , by sądzić, że była to największa znana dziś próżnia skalna na Jurze.

Wejście do Szachownicy II jest zerodowane do tego stopnia iż przypomina niedbale poukładaną konstrukcję z klocków. Oparcie lub otarcie się o nią powoduje kamienną lawinę. Należy wiec zachować dużą ostrożność w czasie zwiedzania. W jaskini stwierdzono masowe zimowanie nietoperzy.

Znalazła: NataliaN

PS.:

Jaskinia ta jest zarazem jedną z największych osobliwości geologicznych gdyż powstała ok. 10,5 tys. lat temu odmiennie niż wszystkie jaskinie Jury - przez wody topniejącego lodowca.

Najstarszy spawany most świata

Najstarszy spawany most drogowy na świecie.
Pierwszy most spawany na świecie znajduje się na rzece Słudwi w miejscowości Małżyce pod Łowiczem. Został wykonany w roku 1929 według projektu Profesora Politechniki Warszawskiej Pana Stefana Bryły.
Most jest obecnie zabytkiem klasy "0".
W konstrukcji o rozpiętości 27 m. i masie 55 ton nity zostały zastąpione spawaniem, co dało znaczne oszczędności stali.

Znalazła: DariaSz.

Arkadia - dobre miejsce, by zatrzymać czas

Autor: Marta Dratwa

Ciekawe miejsca w naszym województwie:
ARKADIA

Uważam że warto jest zaplanować sobie podczas podróży spacer po tym urokliwym miejscu. Zobaczyć licznie zebrane tu rzeźby, pomniki, obrazy w muzeach, które są dziełem dośc znanych jak na czasy powstania Arkadii malarzy i rzeźbiarzy. Jest to dobre miejsce na odpoczynek, „zatrzymanie czasu” mijającego tak szybko, a na pewno na spacer w gronie rodziny czy też piknik.

Historia parku
Założycielką parku w Arkadii była Helena z Przeździeckich Radziwiłłowa (1753-1821) żona Michała Hieronima Radziwiłła właściciela pobliskich dóbr i pałacu w Nieborowie. Zatrudnili najwybitniejszych artystów epoki stanisławowskiej: architektów, rzeźbiarzy, malarzy, poetów .A efekty ich pracy sprawiają, iż Nieborów staje się wkrótce jedną z najpiękniejszych rezydencji magnackich w Polsce. Pałac zostaje przebudowany, wyposażony w sprowadzone z Anglii meble, porcelanę, srebra. Zgromadzono w nim kolekcję obrazów, starych monet i medali, powstała ogromna biblioteka zawierająca tysiące cennych starodruków, rycin, map. Większość obiektów przez nią zgromadzonych ze słynną głową Niobe na czele pochodzi ze zbiorów petersburskich podarowanych jej przez carycę Katarzynę II - jej wieloletnią przyjaciółkę. Wiele elementów renesansowych zostało pozyskanych z ruin zamku prymasowskiego w Łowiczu i rozebranej w 1783 r. kaplicy św. Wiktorii w kolegiacie łowickiej. Księżna Helena ulegając ówczesnej modzie, wzorując się na posiadłościach swych arystokratycznych przyjaciółek, a zwłaszcza rywalizując na tym polu ze swą najbliższą przyjaciółką Izabelą z Flemingów Czartoryską założycielką ogrodów w podwarszawskich Powązkach i Puławach zapragnęła stworzyć park romantyczny w stylu angielskim. Inspiracją do tworzenia tego typu założeń ogrodowych była filozofia Oświecenia głosząca hasła życia w harmonii z naturą, umiłowania przyrody i przeszłości. Swój park księżna Helena nazwała Arkadią co było nawiązaniem do antycznego mitu o greckiej krainie powszechnej szczęśliwości i miłości, zamieszkiwanej przez pasterzy. Mit ten na skutek osobistej tragedii księżnej, a mianowicie śmierci w młodym wieku jej trzech córek wzbogacony został o widmo nieuchronnie czekającej wszystkich śmierci i stał się podstawowym wyznacznikiem koncepcji programowej parku stworzonej przez jego założycielkę. Odpowiedni teren do realizacji swoich planów znalazła w pobliskiej wsi Łupia nad rzeczką o tej samej nazwie stanowiącej własność kapituły łowickiej. Dzięki energicznym staraniom wkrótce teren ten stał się własnością Radziwiłłów i można było przystąpić do prac ogrodowych, którym księżna poświęciła ponad 40 lat swego życia. W tym celu Helena Radziwiłłowa zatrudniła wybitnych artystów swej epoki.
Spacer po parku
Przed wejściem na teren parku warto zwrócić uwagę na stojący na prawo od wejścia drewniany domek pomalowany na szaro. Był on dawniej własnością Jana Konopnickiego zarządcy tutejszych młynów. Częstym gościem w tym domu była w latach 1893-1903 matka właściciela, pisarka Maria Konopnicka. Przez kamienny mostek i bramę wchodzimy na teren parku. Spacerując parkowymi alejkami co krok spotykamy najprzeróżniejsze obiekty architektoniczne. Są to zarówno zespoły budowli, jak również pojedyncze obiekty, luźno rozmieszczone elementy.
Grota Sybilli - zbudowana z potężnych głazów narzutowych. Wejście do niej zakrywa żelazna krata, jej wylot znajduje się na szczycie usypanego nad nią pagórka. Nad wejściem do Groty widzimy kapliczkę z wnęką w której dawniej znajdowała się płaskorzeźba G. Staggiego przestawiająca Madonnę. Na wschodnim skraju wzniesienia stoi Domek Gotycki zbudowany z cegły i rudy darniowej, w którym księżna urządziła symboliczną kwaterę żołnierską dla swego syna Michała Gedeona - napoleońskiego generała i późniejszego przywódcy powstania listopadowego.
W komnacie ustawiono gotyckie łoże, umieszczono krzyż, rzymskiego orła, zbroję rycerską z mieczem i hełmem. Od wschodu na poziomie gruntu znajduje się piwnica z otworami zamkniętymi kratą. Obecnie wnętrza Domku nie są udostępnione zwiedzającym.
Łuk Grecki - zbudowany ok. 1785 r. z cegły i kamienia stanowi
malowniczą oprawę widoku na Świątynię Diany od strony wschodniej. Łuk łączy się krótkim murkiem z wybudowanym kilka lat później Domem Murgrabiego. Budowlę tę wzniesiono na planie prostokąta z cegły, kamienia i rudy i częściowo otynkowano. Jej charakterystycznym elementem jest kwadratowa wieża zwieńczona blankami. Przy wschodniej elewacji stoi studnia przykryta późnobarokową, kutą z żelaza kratą.
Świątynia Diany - zbudowana w 1783 r. wg. projektu Szymona Bogumiła Zuga. Jest ona centralną budowlą kompozycji parkowej, wzniesiono ją nad stawem do którego prowadzą w dół schody aż do samego lustra wody. Po obu stronach schodów umieszczono kamienne rzeźby: lwa i sfinksa. Świątynia została zbudowana na planie prostokąta z czterokolumnowym portykiem od strony stawu i półkolistym kolumnowym obejściem od strony pd-wsch. Zastosowano kolumny w stylu jońskim. Pod tympanonem widnieje napis w języku włoskim "Dove pace trovai d'ogni mia guerra" - cytat z sonetu Petrarki - Tutaj odnalazłem spokój po każdej mojej walce. Wnętrze świątyni podzielono na kilka pomieszczeń.
Część dawnego wyposażenia świątyni jak słynna rzeźba głowy Niobe, biurko z lirami, mahoniowy tron z płaskorzeźbą orła rzymskiego na oparciu czy imitacje greckiej ceramiki znajdują się obecnie w pałacu w Nieborowie.
Akwedukt - pierwotny wzniesiony nad ujściem rzeki do stawu został rozebrany. Obecna budowla została od podstaw zrekonstruowana w latach 1950-52 nad kanałem doprowadzającym wodę do stawu. W ściany Akweduktu wmurowano liczne elementy lapidarne pochodzące z XVI-XVIII w.
Przybytek Arcykapłana czyli Łazienki. Jest to prostokątny, dwupiętrowy budynek z cegły kamienia i rudy. Od południa na poziomie piętra znajduje się taras otoczony kolumnami a pod nim kolebkowe przejście. W części górnej budynku jest wieżyczka z gołębnikiem. Od zachodu i północy niewielkie podwórka zamknięte murkami z otworami przejściowymi. Elewacje wzbogacone różnorakimi otworami i dużą ilością elementów lapidarnych. Jest ich tutaj prawie 200 i pochodzą one głównie z przebudowanej w 1782 r. kaplicy św. Wiktorii przy łowickiej kolegiacie ze znajdującego się tam nagrobka arcybiskupa J. Uchańskiego dłuta Jana Michłowicza z Urzędowa oraz z zamku prymasowskiego w Łowiczu. Pośrodku ściany wschodniej znajduje się ślepa arkada ujęta w kolumny między którymi umieszczono płaskorzeźbę z białego stiuku Gioacchina Staggiego - Nadzieja karmiąca Chimerę. Pod nią są dwa żeliwne rzygacze w kształcie lwich głów z których woda spływa do półokrągłego basenu ozdobionego maszkaronem.
Cyrk Rzymski (Karuzel) - został zaprojektowany przez H. Ittara jako wysypany żwirem tor do gonitw zaprzęgów. Jego centralnym elementem jest Obelisk z napisem łacińskim Munifiecientiae Augustii Helena posuit - wskazujący, że postawiła go Helena Radziwiłłowa by uhonorować wspaniałomyślność króla S.A. Poniatowskiego. Na obu krańcach obwodu znajdują się paraboliczne obeliski umieszczone na bębnach kolumn.
Głaz - przy dawnym wejściu do Arkadii z wykutym napisem w jęz. włoskim:
"O milsza nad inne arkadyjska ziemio,
Nad inne droższa i ukochana
którą dotykam stopą i myślą witam".
Dawniej ustawiony był u stóp Łuku Greckiego a w okresie międzywojennym usytuowano go przy domku dozorcy.
Brama klasycystyczna- na zachodnim brzegu stawu leżą jej kamienne elementy : nadproże górą dwuspadowe, węgary i dwie kule na cokołach. Pierwotnie brama ta znajdowała się na terenie cyrku, a później na Wyspie Uczuć, gdzie na ołtarzach Nadziei, Przyjaźni, Miłości, Wdzięczności i Wspomnień składano kwiaty.
Nakrywa sarkofagu - w południowej części parku w kształcie daszka z akroteriami - antyczna rzymska. Dawniej stanowiła element nie istniejącego dziś Grobowca Złudzeń ustawionego na tzw. Polach Elizejskich na drugim brzegu rzeki. W nim spoczywały prochy trzech zmarłych córek księżnej - Krystyny, Róży i Anieli.

Plan pracy 2009-2010

Plan pracy na najbliższe 2 miesiące:

1. Organizacja zajęć koła
-poznaje zasady: prawa i obowiązki uczestnika zajęć
2. Moje miasto
-poznaje interesujące obiekty swojego miasta
-poznaje historię swojego miasta
-dostrzega zmiany zachodzące w mieście
-uczeń kształtuje uczucia patriotyczne do „swojej małej ojczyzny”
3. Moje województwo
- poznaje miejsca godne uwagi w okolicy swojego miasta
- poszukuje informacji dotyczących interesujących obiektów
4. Najmniejsze państwa świata
- poznaje specyfikę najmniejszych państw świata.
- porównanie wielkości Watykanu z obszarem najbliższej okolicy
5-7. Znajdujemy godne uwagi obiekty geograficzne w najbliższej okolicy
- wyszukanie miejsc godnych uwagi
- znajdowanie stron www opisujących najciekawsze miejsca w okolicy
- poznaje nazwy i historie najciekawszych miejsc okolic Tomaszowa
- podróżujemy po naszej okolicy, analiza map samochodowych, fizycznych, itp.
8. Polska niezwykła
- znajduje wyjątkowe miejsca w Polsce, przedstawia ich położenie i specyfikę
9. Rekordy Polski
- poznanie „polskich NAJ”
10. Czasopisma geograficzne
- poznaje różne czasopisma geograficzne,
- wykorzystując czasopismo pogłębia swoją wiedzę o danym regionie
11. Quizy geograficzne
- rozwiązuje zagadki geograficzne.

Anioł wyraźnie po kilku kieliszkach

Szampania jednym kojarzy się z charakterystycznym odgłosem strzelającego korka, innym ze sławną katedrą w Reims. Jest to kraina spokojnych wsi, rozrzuconych pośród pofałdowanych równin, ograniczonych od południa jeziorami i podmokłymi łąkami, a od północy gęstymi lasami oraz wzgórzami Ardenów.
Ze wczesnego średniowiecza pochodzi bazylika w Reims, w której pochowany jest święty Remi. Tamtejsza katedra, arcydzieło architektury gotyckiej, umieszczona została na liście światowego dziedzictwa ludzkości UNESCO. Podziwiać w niej można dwa i pół tysiąca rzeźb, wśród których najsłynniejsza to Uśmiechnięty Anioł (wyraźnie po kilku kieliszkach szampana).

Znalazła: Ania P

Kościoły wykute w skale

Lalibela - miasto w Etiopii, leżące na wschód od jeziora Tana, na pograniczu Wyżyny Abisyńskiej i Kotliny Danakilskiej.Lalibela jest świętym miejscem ortodoksyjnego kościoła etiopskiego, do którego zmierzają liczne pielgrzymki chrześcijan, nie tylko z Afryki. Słynie z dwunastu wykutych w litej skale monumentalnych kościołów, zbudowanych za panowania cesarza Lalibeli (1185-1225).Według niesprawdzonych opowieści w budowie kościołów w Lalibeli pomagać mieli templariusze, jednak nie jest to prawda. Kościoły są własnym dziełem Etiopczyków, o czym świadczą m.in. liczne motywy zdobnicze, wywodzące się z rodzimej tradycji, tkwiącej korzeniami w czasach Aksum. Legenda mówi, iż przy budowaniu kościołów ludziom pomagali aniołowie, dlatego też budowa wszystkich kościołów trwała podobno tylko 21 lat.Za panowania cesarza Lalibeli miasto nazywało się Roha. Lalibela znaczy natomiast "pszczoły uznały jego władzę". Wiąże się z tym legenda, zgodnie z którą po narodzinach cesarza otoczył go rój pszczół, co jego matka uznała za znak i zapowiedź, że będzie w przyszłości negusem, królem królów Etiopii, dlatego też nadała mu to imię.

Znalazła: Ola W

Święto współczesnych Druidów

Summer Solstice, Stonehenge

Uformowane z kamiennych bloków kręgi, wysokie na 9 metrów trylity i kilkanaście olbrzymich głazów. Megalityczna budowla Stonehenge jest dumą hrabstwa Wiltshire w południowej Anglii. 21 czerwca, 04.58, gdy przez kamienne budowle przebijają się pierwsze słoneczne promienie, w Stonehenge wybucha euforia. Na moment ten z zapartym tchem czeka ok. 30 tysięcy osób!
Wciąż pozostaje tajemnicą pierwotny cel, dla którego ta kamienna budowla została wniesiona. Archeolodzy twierdzą, że ludzie przypisywali kamieniom właściwości uzdrawiające. Angielski astronom Gerald Hawkins w swojej publikacji z 1963 roku stwierdził zaś, że odnalazł liczne powiązania między ustawieniem głazów a układem obiektów niebieskich i słońca. Według niego przeznaczeniem Stonehenge było przewidywanie zaćmień. Co więcej, siedemnaście kamiennych bloków ustawionych jest w równym szeregu w kierunku wschodu słońca w dniu letniego przesilenia. Stąd narodziły się teorie, że Stonehenge było prehistorycznym obserwatorium lub miejscem kultu bóstw solarnych. Dziś jako świątynia dedykowana słońcu Stonehenge znów pełni swoją dawną rolę.
Noc z 20 czerwca (od 20:00) na 21 czerwca (do 8.00) to jedna z niewielu okazji, by wejść do środka kręgu. Teren wokół zamienia się wtedy w gigantyczny parking, a w podstawionych przyczepach można kupić napoje i przekąski. Wstęp do budowli obwarowany jest szczegółowym regulaminem. Nie wolno wnosić szklanych butelek, sprzętu kempingowego, palić otwartego ognia ani wprowadzać zwierząt. W zgromadzonym tłumie można napotkać podstarzałych hipisów, świętujących mistyczny moment przesilenia zwolenników ruchu New Age, spragnionych dobrej zabawy imprezowiczów i zwykłych ciekawskich. Ktoś żongluje, ktoś inny gra na saksofonie, wiele osób tańczy. W powietrzu rozbrzmiewają rytmiczne dźwięki bębnów. "To cudowne doświadczenie. Tu chodzi o celebrowanie natury, życia i tego, co sprawia, że świat się kręci" - twierdzi ubrany w kolorową spódnicę i umalowany na niebiesko Ray Smith.
W masie ludzi wyróżniają się przyodziani na biało współcześni druidzi. Swój system wierzeń opierają na kulcie natury, w tym właśnie słońca, które nazywają Ojcem Wszelkiego Życia.
Na miejsce swoich ceremonii wybierają zazwyczaj kamienne kręgi i megalityczne budowle, powiązane z pierwotną duchowością brytyjską i starożytnymi druidami. W Stonehenge palą pochodnie i wraz z wszystkimi czekają na wschód słońca. To właśnie dzięki nim ta martwa od tysięcy lat świątynia stała się na nowo miejscem kultu. "Czuć tutaj ducha naszych przodków. Dlatego świętowanie w tym miejscu jest dla mnie bardzo ważne" - dodaje Smith, który jako druid przyjął duchowe imię Rhobar.
Termin: 20 czerwca


źródło: Focus Ekstra Numer Specjalny 1/2009;

Znalazła: Ola K

Turkusowo-zielona woda

Jeziora Plitwickie

Stanowią rezerwat położony w centralnej części Chorwacji. Tworzy go 16 jezior powstałych wskutek ruchów tektonicznych i procesów krasowych. Jeziora, leżące na różnych poziomach, są połączone 92 wodospadami i kaskadami, a woda ma niespotykany, turkusowo-zielony kolor. Woda, rzeźbiąca w miękkiej skale dolomitowej, ukształtowała dolinę z dziesiątkami skalnych progów i barier, tworząc fantazyjne kształty. Najdłuższy wodospad - Galovački Buk - spada z wysokości 20 metrów. Cały teren można zwiedzać, poruszając się po drewnianych kładkach i mostkach zbudowanych nad brzegami akwenów, ale jest to dosyć męczący, bo 18 kilometrowy spacer. Dużo łatwiej jest wsiąść na drewnianą tratwę, zabudowaną ławeczkami i daszkiem, która opływa główne, dostępne dla niej jeziora.Najszybsza metoda poruszania się po Parku to elektryczna kolejka z oszklonymi wagonami, największa frajda dla dzieci. Na terenie Plitvic nie można się kąpać, ani łowić ryb, co dla zapalonych wędkarzy jest prawdziwym zmartwieniem, ponieważ w przejrzystych wodach pływają ogromne "sztuki", zupełnie nie zwracając uwagi na zwiedzających. Wstęp kosztuje około 30 złotych od osoby dorosłej. Na miejscu hotele i kampingi oraz wielki parking.
źródło http://www.odyssei.com/pl/travel-tips/6928.html
Ola M.

Bez zaprawy

Katedra św. Jakuba - katedra rzymskokatolicka w Szibeniku (Šibeniku) w Chorwacji. Od 2000 roku jest wpisana na listę światowego dziedzictwa UNESCO.
Pierwsze plany wybudowania okazałej świątyni pojawiły się już w 1298, po uzyskaniu przez Šibenik praw miejskich. Ostatecznie w 1431 rozpoczęto rozbudowę istniejącego od początków XV wieku kościoła. Budowa trwała aż 124 lata. Od 1441 do swojej śmierci w 1475 głównym projektantem i kierownikiem prac był Giorgio Orsini, który budował katedrę w stylu gotyckim. Następnie w latach 1475-1536 prace nadzorował Niccolò di Giovanni Fiorentino, który postanowił nadać jej renesansowy wygląd. Konsekracja nastąpiła ostatecznie w 1555.

Wyszukała: Maryla

Katedra jest podobno największym na świecie kościołem wybudowanym bez użycia cegieł, z samego kamienia (wapienia i marmuru). Kamienie dopasowano tak dokładnie, że zbędna była jakakolwiek zaprawa. Pochodzą one z pobliskich wysp, między innymi Brač, z której czerpano surowiec także przy budowie pałacu cesarza Dioklecjana w Splicie, głównej ulicy Dubrownika - Stradumu, Białego Domu w Waszyngtonie oraz pałacu królewskiego w Sztokholmie. Kamienia tego użyto też przy odbudowie katedry w Szybeniku po zniszczeniach wojennych, dzięki czemu dziś wygląda tak samo, jak dawniej.

KK

Pałac Dioklecjana w Splicie

Pałac Dioklecjana w Spalatum (w Splicie) to rezydencja zbudowana przez cesarza Dioklecjana na przełomie III i IV wieku jako willa, w której miał zamiar osiąść po zamierzonej na 305 r. abdykacji. Budowla została zaplanowana na wzór castrum romanum (warownego obozu rzymskiego), na prostokącie o wymiarach 214,0 x 175,0 m. Zabudowania przecinały dwie wewnętrzne ulice (cardo – podłużna i decumanus – poprzeczna) wzdłuż których ustawiono szeregi kolumn. Na ich przecięciu znajdował się wewnętrzny dziedziniec.
Ulica poprzeczna rozdzielała część przeznaczoną na pomieszczenia gwardii cesarskiej od części reprezentacyjnej. Każda z ulic kończyła się bramą w murach: od strony zachodniej – Brama Żelazna (Porta Ferrea), północnej – Brama Złota (Porta Aurea), wschodniej – Brama Srebrna (Porta Argentea), południowej – Brama Brązowa (Porta Aenea). Rezydencja od południa przylegała do brzegu morza i od tej strony bok założenia pałacowego stanowił kolumnowy portyk umożliwiający długie spacery wzdłuż nadbrzeża. Pozostałe boki pałacu były ufortyfikowane basztami wzniesionymi na narożach, przy bramach i w środkowych częściach muru, pomiędzy bramami. Do pałacu, od strony portyku prowadziło wejście przez centralnie usytuowany westybul. Po jego obu stronach znajdowały się pomieszczenia mieszkalne. Za westybulem znajdował się perystyl zbudowany na planie koła, przekryty kopułą. W głębi, po stronie lewej od wejścia Dioklecjan nakazał wznieść świątynię Jowisza. Naprzeciw niej znajdowało się wzniesione jeszcze za życia cesarza mauzoleum. Była to budowla na planie ośmioboku, otoczona kolumnadą. Do wnętrza mauzoleum prowadził portyk od strony ulicy przecinającej założenie w kierunku podłużnym.
Z zabudowań pałacu przetrwały:
północna brama pałacowa – Złota Brama, westybul perystyl – obecnie teatr mauzoleum, przebudowane w VIII wieku na katedrę z dzwonnicą dobudowaną w późniejszym czasie świątynia Jowisza – przebudowana w VIII wieku na baptysterium ruiny komnat cesarza Obecnie pałac tworzy centrum chorwackiego miasta Split.
W roku 1979 pałac wraz z zabytkowym centrum Splitu został wpisany na listę światowego dziedzictwa kulturalnego UNESCO.

Wyszukała: Maryla

Najgłębsze na Bałkanach

Jezioro Ochrydzkie – duże (358 km² powierzchni) trzeciorzędowe jezioro, leżące na Półwyspie Bałkańskim, rozdzielone granicą między Albanię i Macedonię. Najstarsze jezioro w Europie. Najgłębsze na całych Bałkanach (do 286 m głębokości). Należy do jezior tektonicznych. Endemiczna fauna, około 200 gatunków. Wpisane na światową listę dziedzictwa UNESCO w 1979. Z jeziora wypływa rzeka Czarny Drin, jest ono natomiast zasilane wodami z podziemnych źródeł. System podziemnych kanałów łączy je także z Jeziorem Prespa.
Na brzegach jeziora zachowało się wiele zabytków przeszłości, m.in. sięgająca okresu średniowiecza twierdza cara Samuela oraz zabytkowe centrum miasta w Ochrydzie, malowniczy klasztor św. Nauma, liczne niewielkie cerkiewki itp. Doskonałe warunki wypoczynku, dobrze rozwinięte zaplecze oraz interesujące zabytki przeszłości czynią Jezioro Ochrydzkie popularnym celem turystycznym na całych Bałkanach.

Wyszukała: Maryla

Niezwykłe wodospady

Park Narodowy Jezior Plitwickich - park narodowy w Chorwacji, położony w środkowej części kraju ok. 140 kilometrów od Zagrzebia niedaleko wschodniej granicy z Bośnią i Hercegowiną; założony w 1949 roku. Jego największą atrakcją jest 16 jezior krasowych połączonych ze sobą licznymi wodospadami.
Jeziora leżą w południowej części gór Kapela, wchodzących w skład Gór Dynarskich, na wysokości od 503 do 639 m n.p.m. Jeden ze strumieni zasilających jeziora - Plitwica - tworzy wodospad o wysokości 78 m. Długość wszystkich jezior wynosi ponad 8 km, a ich łączna powierzchnia - ok. 200 hektarów. Największe jezioro Kozjak ma powierzchnię 80 hektarów i jest głębokie na 49,5m. Jeziora oddzielone są od siebie trawertynowymi groblami, na których tworzą się wodospady, a naliczono ich tutaj ponad 90. Na terenie Parku znajdują się również jaskinie. Największe z nich to Supljara o długości 70 metrów i Golubinjaca o długości 160 metrów.

Znalazła: Maryla

"Wrota do raju"

Jest to jedna z tych atrakcji Normandii, których pominięcie byłoby niewybaczalnym błędem. Na otoczonej przez morze granitowej skale, obwarowane kamiennym murem, co raz to akcentowanym wieżą lub donżonem, wznosi się (wieża obronna) średniowieczne opactwo Mont Saint Michel. Na samym szczycie budowli umieszczono figurkę patrona - Archanioła Michała, pogromcy smoków. Według legendy anioł trzy razy musiał się przyśnić biskupowi Avranches Aubertowi, zanim ten pojął jego wolę i wybudował opactwo. Podobno po ostatniej wizycie biskupowi pozostało wklęśniecie w czaszce. Przyglądając się koronkowej, gotyckiej budowli natychmiast przestajemy mieć wątpliwości, czym inspirują się bajkopisarze. Opactwo przypomina zamek czarnoksiężnika choć w średniowieczu nazywano je "wrotami do raju". Budowla nigdy nie została zdobyta. Częściowo dlatego, że podczas przypływów i odpływów poziom wody wokół skały zmienia się nawet o 15 m. Podczas tych pierwszych do Mont Saint Michel prawie nie ma dostępu z lądu.

Wyszukała: Martyna Ł

Na moście w Awinion

"Tańczą panowie i tańczą panie na moście w Awinion" pisał Krzysztof Kamil Baczyński o dawnej francuskiej rezydencji papieży. Dzisiaj Awinion (Avignon) to znany ośrodek sztuki i kultury. Po papieżach zostały tam piękne zabytki - Vieux Palais, (Stary Pałac), Neuf Palais (nowy pałac). Palais de Papes (pałac papieski) wyglądający jak warownia obronna, zniszczony podczas rewolucji francuskiej i odbudowany w XXw., dziś jest jednym z najchętniej odwiedzanych przez turystów miejsc - rocznie przyciąga prawie 500 tys. ludzi. Jednak najbardziej znanym zabytkiem Avignon jest Pont Saint Benezet (most Awinioński) słynny ze wspomnianego wcześniej wiersza. Niegdyś był on ważnym punktem komunikacyjnym jako jedyny most na południowym Rodanie, ale od XVII w. niszczeje. Dzisiaj możemy oglądać tylko jego fragment i Chapelle St. Nicolas (kaplica św. Mikołaja) , patrona flisaków, w której pochowano św. Benezeta - legendarnego inicjatora budowy mostu.

Piosenki:1. Ewa Demarczyk "Sur le pont d'Avignon" (wiersz K.K.B.) http://www.youtube.com/watch?v=ADyMMgewRY8

albo http://www.youtube.com/watch?v=JzMTpSrr3YM (Janusz Radek)

2. Jean Sablon "Sur le pont d'avignon" sur le pont d'avignon3. Jausz Radek "Pocztówka z Avignon" http://www.youtube.com/watch?v=n03daWochCM

Wyszukała: Martyna Ł

Źródła: przewodnik po Francji Pascala

Najmniejsza świątynia

Kościół Santa Isabel de Hungria w Maladze jest najmniejszą budowlą sakralną na świecie. Cztery, leżące osoby zajęłyby całą jego powierzchnię.

Wyszukała: Marcela

Pięćdziesięcio kilometrowy akwedukt

Akwedukt Pont du Gard - to zachowany w dolinie rzeki Gard odcinek zbudowanego przez Rzymian akweduktu prowadzącego wodę ze źródeł w Uzes do Nîmes. Akwedukt został po wschodniej stronie Masywu Centralnego. Budowla o łącznej długości około 50,0 km i całkowitym spadku 17,0 m składała się z szeregu tuneli i mostów wzniesionych z bloków kamiennych bez użycia zaprawy. Akwedukt został zbudowany w latach 26 p.n.e. - 16 p.n.e. na polecenie Agrypy (na moście zachowała się inskrypcja z 19 p.n.e. poświęcona Agrypie).
Odcinek zwany Pont du Gard to trzypiętrowa arkada o wysokości 49,0 m i 27,0 m szerokości. Poszczególne arkady zbudowano z różnej ilości łuków:
* 6 w dolnej kondygnacji * 11 w środkowej * 35 w najwyższej
Dolna część pełniła rolę mostu przebiegającego nad rzeką Gard. Na górnej umieszczono kanał prowadzący wodę. Całkowita długość zachowanego odcinka akweduktu wynosi ok. 270,0 m. Spadek, typowy dla rzymskich konstrukcji, to 35 cm na 1,0 km. Akwedukt dostarczał wodę w ilości ok. 20 tysięcy m3 dziennie. Woda trafiała do zbiornika o średnicy 6,0 m, skąd rozprowadzana była do domów mieszkalnych, term i fontann.

Wyszukała: Agnieszka K

Wersal

Pałac wersalski (Château de Versailles) został wzniesiony na polecenie Ludwika XIII w małej wiosce na południowy zachód od Paryża (Wersal). Początkowo miał on pełnić rolę pałacu myśliwskiego. Za panowania Ludwika XIV zaczęła się jego rozbudowa, która zakończyła się w 1690 r. Prace nadzorowali Louis Le Vau, Jules Hardouin-Mansart i André Le Nôtre, który zaprojektował wspaniałe ogrody. W 1682 r. do Wersalu został sprowadzony rząd, aby móc sprawować kontrolę nad jego członkami. Tym samym Wersal przejął od Paryża rolę stolicy Francji.

Ogród wersalski
Ogród wersalski jest uważany za pierwowzór ogrodu w stylu francuskim, ze względu na swe eleganckie rozplanowanie i dekoracje, które nie są ani przesadne ani ubogie. Ogród zaprojektowany przez Le Notre`a zajmuje obszar o powierzchni 250 akrów. Stanowi on nie tylko integralną część pałacu, ale i jego dopełnienie. Ogród powstał na geometrycznym planie, jednak nie można mówić o jego monotonii. U stóp centralnego tarasu w basenie Latony (Leto) znajduje się arcydzieło Mary`ego ukazujące boginię z synem i córką, Apollonem i Dianą. Rzeźba góruje nad koncentrycznymi basenami w kształcie piramidy. Za basenem Latony rozciąga się długa Aleja Tapis-Vert (zielonych dywanów), która prowadzi do basenu Apollina. Rydwan ciągniony przez cztery konie wynurza się władczo z wody, zaś Trytony dmuchają w muszle oznajmiając nadejście boga. Ta dynamiczna i równocześnie majestatyczna grupa dłuta Turby`ego stanowi niejako symbol okresu największej świetności Wersalu. Za basenem Apollina rozciąga się obszar zieleni z wielkim kanałem, którego bieg przecina w połowie mały kanał.

Wyszukała: Agnieszka K

Biała Góra - Mont Blanc

Mont Blanc (wł. Monte Bianco, pl. Biała Góra, 4807 m n.p.m.) – najwyższy szczyt Alp i Europy, potocznie nazywany Dachem Europy (niektórzy, w tym alpiniści zdobywający Koronę Ziemi, przyjmując inne granice Europy niż Międzynarodowa Unia Geograficzna, uważają Elbrus za szczyt europejski i tym samym najwyższy w Europie), położony na terytorium Francji. Granica francusko-włoska przebiega przez pobliski, boczny wierzchołek Mont Blanc de Courmayeur (wł. Monte Bianco di Courmayeur) (4748 m n.p.m.).
Na wysokości 4347 m znajduje się obserwatorium meteorologiczne i astronomiczne. Na znajdującą się w masywie Mont Blanc Aiguille du Midi (3842 m n.p.m.) wjeżdża kolejka linowa. Mont Blanc stanowi jedno z centrów alpinizmu oraz turystyki wysokogórskiej i narciarstwa. W dolinach u podnóża leżą znane ośrodki sportowo-turystyczne: Chamonix we Francji i Courmayeur we Włoszech. W 1965 r. pod masywem Mont Blanc wybudowano tunel, który łączy Francję z Włochami.

Wyspa pływowa - Mont Saint-Michel

Mont Saint-Michel (franc. Abbaye du Mont-Saint-Michel, bret. Menez Mikael, pol. Wzgórze Świętego Michała) – skalista wyspa pływowa w Zatoce Wzgórza Świętego Michała (franc. Baie du Mont Saint-Michel), w południowo-zachodniej Normandii, połączona z kontynentalną Francją groblą długości 1800 metrów.
Obecnie wzgórze Saint-Michel stanowi naturalne centrum gminy Mont-Saint-Michel (w departamencie Manche, w administracyjnym regionie Dolna Normandia). Architektura sanktuarium oraz zatoka z dużymi pływami morskimi sprawiają, iż jest to jedno z najchętniej odwiedzanych miejsc w Normandii. Wg danych gromadzonych w ramach Projet Mont-Saint-Michel miejsce to zwiedza rocznie średnio 3 200 000 osób, co powoduje, że jest to najczęściej poza Paryżem odwiedzana atrakcja turystyczna we Francji[2]. Wiele budowli wyspy zaklasyfikowano jako pomniki historii, a miasto jako całość otrzymało ten przywilej w 1962 roku. Od 1979 roku stanowi część Światowego Dziedzictwa Ludzkości UNESCO.

Pływy morskie
Zatoka, nad którą rozciąga się wysepka, podlega zjawisku ruchomych piasków, opisanych malowniczo przez Victora Hugo, ale jest przede wszystkim znana dzięki wyjątkowemu skokowi pływów morskich (do 14 metrów różnicy poziomów). Przypływy są bardzo gwałtowne; fala przybiera z dużą prędkością (porównywalnej do szybkości galopującego konia), co było przyczyną licznych wypadków w przeszłości. Dzisiaj również zdarzają się sporadyczne utonięcia, ale znacznie częściej kłopoty miewają właściciele zbyt długo zaparkowanych samochodów w miejscach niżej położonych.
Widowiskowe przypływy i odpływy uniemożliwiały zdobycie obronnego wzgórza, czyniąc prace oblężnicze możliwe jedynie podczas odpływu.
Grobla, po której prowadzi droga do Mont Saint-Michel wybudowana w 1880 roku, zatrzymuje piasek, tym samym pozbawiając wzgórze jego wyspowej natury. W ramach akcji ratowania wyspy do zatoki ma wpływać uregulowana, dzięki zbudowaniu na niej tamy, rzeka Le Couesnon, a grobla ma być zastąpiona mostem. W przyszłości, jeśli poziom wód w morzach i oceanach będzie się nadal podnosić, na Mont Saint Michel trzeba będzie przeprawiać się statkiem.

Wyszukała: Agnieszka K

Wielkie muzeum - Luwr

Luwr – dawny pałac królewski w Paryżu, obecnie muzeum sztuki.
Najstarsze fragmenty Luwru pochodzą z końca XII wieku, wtedy Filip II August wzniósł w tym miejscu zamek warowny. W drugiej połowie XIV wieku Karol V Mądry uczynił z zamku rezydencję. W XVI wieku Franciszek I zamienił tę budowlę w renesansowy pałac.
Luwr to jedno z najstarszych i największych muzeów na świecie. Położony w centrum historycznym Paryża - między prawym brzegiem Sekwany, a ulicą Rivoli i ogrodami Tuilerie, a kościołem Saint Germain l'Auxerrois. Luwr położony jest na jednej linii z Champs-Élysées, wchodząc w skład tzw. osi historycznej Paryża. Od dawna w Luwrze gromadzone są bogate zbiory sztuki francuskiej i światowej.

Wyszukała: Agnieszka K

Lazurowe Wybrzeże

Lazurowe Wybrzeże, znane także jako Riwiera Francuska, to odcinek wybrzeża Morza Śródziemnego we francuskiej Prowansji (region Prowansja-Alpy-Wybrzeże Lazurowe), rozciągający się od miejscowości Cassis na zachodzie (na wschód od Marsylii) aż po granicę włoską.
Najważniejszy region turystyczny Francji, który odwiedza około 10 milionów turystów rocznie. Początki turystyki w tym obszarze sięgają początków XIX wieku, kiedy to zimą przyjeżdżali tu bogaci Francuzi i Anglicy. Podczas okresu międzywojennego turyści pojawiają się także coraz częściej w lecie. Po II wojnie światowej na całym wybrzeżu powstała intensywna zabudowa dla celów wypoczynkowych: hotele, mariny, kąpieliska i kasyna.
Nazwy Lazurowe Wybrzeże użył po raz pierwszy francuski pisarz Stéphen Liégeard, który w 1887 wydał książkę zatytułowaną właśnie La côte d'azur. Za to Anglicy używali już wcześniej i nadal używają określenia Riviera (do której też wliczają część włoską wybrzeża) lub French Riviera (Riwiera Francuska).

Znalazła: Agnieszka K

La Defense

La Défense - nowoczesna dzielnica biurowo-wystawienniczo-mieszkalno-handlowa, w aglomeracji Paryskiej, we Francji, znajdująca się formalnie na terenie trzech gmin Nanterre, Courbevoie i Puteaux w departamencie Hauts-de-Seine, na zachód od Paryża.
Dzielnica ta stanowi główne centrum biznesu we Francji, z siedzibami większości wielkich francuskich koncernów i głównych przedstawicielstw koncernów zagranicznych we Francji. Oprócz tego spełnia także rolę centrum handlowego, wystawienniczego, rozrywkowego i transportowego. Na jej terenie znajduje się także kilkanaście ekskluzywnych apartamentowców i hoteli.
Dzielnica w liczbach:
* 160 ha powierzchni * 3 mln2 powierzchni biurowej * 150tys. pracownikow * 400tys. ludzi codziennie przejezdzajacych przez La Défense * 2600 pokoi hotelowych * 50 kawiarnii i restauracji * 16 sal kinowych * 11 ha parkow i kompleksow zielonych * 20 fontann * dostepnosc WiFi w kazdym publicznym miejscu

Wyszukała: Agnieszka K

Zakupy we Francji

Sprzedaż detaliczna żywności we Francji to sieć niewielkich sklepików , które znajdują sie w pobliżu miejsca zamieszkania. W każdym z nich sprzedaje się specjały, których nie można kupić gdzie indziej. Ważną informacją jest to, że sklepy spożywcze są nieczynne w niedziele po południu oraz w poniedziałki.Nazwy sklepów spożywczych
* Boulangeries - to piekarnia gdzie można zaopatrzyć się w chleb i bagietki. Można też kupić chleb z orzechami, rodzynkami lub ziołami. Chleb wypiekany jest o różnych porach dnia, dlatego świeże pieczywo można kupić przez cały dzień.

* Patisseries - to sklepy gdzie można kupić rozpływające się w ustach ciasteczka. Do najpopularniejszych ciasteczek można zaliczyć tarte z owocami, rogaliki wypełnione czekoladą, płaskie, spiralne ciastko z rodzynkami, eklerki z dwoma górnymi warstwami kremu. Podobno po kształcie rogalika można poznać, czy wypieczono go na margarynie, czy na maśle: końce tego pierwszego prawie stykają się ze sobą, a w tym drugim są od siebie oddalone.

* Confiseries - tutaj można kupić czekoladę i inne słodycze produkowane z najlepszych składników.

* Fromageries - sklep oferujący nam szeroką gamę serów.

* Charcuteries - to delikatesy gdzie można kupić wędliny, sałatki z owoców morza itp.

* Boucherie - sklep rzeźniczy.

Wyszukała: Agnieszka K

Wesoły cmentarz

Mało jest na świecie miejsc, w których ludzie przychodzą na cmentarz, aby... się pośmiać. Tak jest w przypadku rumuńskiej wsi Sapinty.
Ta typowa wieś okręgu Maramuresz, położona ok. 16 km na północny zachód od miasta Sygiet Marmaroski (Sighetu Marmatiei), zyskała sławę dzięki "odkryciu" przez pewnego francuskiego podróżnika. W samym jej centrum, przy murowanej cerkwi, znajduje się tu osobliwy i unikatowy na skalę światową "wesoły cmentarz" - cimitirul vesel. Dla wszystkich odwiedzających to szczególne miejsce jest to zarazem znakomita okazja zetknięcia się z autentyczną naiwną sztuką ludową północnej Rumunii.Na cmentarzu stoją setki drewnianych nagrobków wysokości ok. 130 cm i szerokości ok. 30 cm. Wieńczą je jedno-, dwu- lub trzyramienne polichromowane krzyże przykryte stromymi daszkami. Krzyże i nagrobki pokrywają barwne malowidła i płaskorzeźby, przy czym dominuje kolor niebieski i czerwony. Szczególnie zachwyca przebogate zdobienie nagrobków motywami geometrycznymi i roślinnymi. Oryginalność cmentarza potwierdzają też krzyże nagrobne przedstawiające wcale nie postacie Ukrzyżowanego albo ewentualnie świętych, lecz świeckich obywateli wioski. Płaskorzeźby ukazują z dużym poczuciem humoru alegorie zalet i wad (tych drugich przede wszystkim) spoczywających tu sąsiadów. Artysta przedstawił nie tylko wizerunki zmarłych, ale również ich profesje, sceny z życia lub - co gorsza - sposób spędzania przez nich wolnego czasu (np. przy butelce) oraz inne, czasem nie najlepsze cechy nieboszczyka. Na nagrobkach znajdziemy imponującą galerię typów ludzkich: starą kobietę przy kołowrotku, pasterza ze stadami, milicjantów, lekarzy, duchownych, myśliwych itp. Mnie najbardziej podobał się mężczyzna stojący za ladą na tle rzędów butelek - ani chybi oberżysta, który rozpijał wieś... Niektóre sceny przedstawiają sposób, w jaki nieboszczyk rozstał się z tym światem, np. topielca, wypadek samochodowy. Wszystkie nagrobki opatrzone są komentarzem słownym lub wierszowanymi humorystycznymi epitafiami, np.: "Tu ja spoczywam, Ion Stan się nazywam. Byłem policjantem tu i w Bra ov. Byłem dobrym policjantem. Teraz was pozdrawiam i salutuję, bo już więcej się nie zobaczymy. Świat opuściłem w 68. roku życia".

Wyszukała: ULA

Kupa ;)

Kupa (chorw. Kupa, słń. Kolpa) - rzeka w Chorwacji, prawostronny, główny dopływ Sawy, o długości 296 km. Jest trzecią co do wielkości rzeką w Chorwacji i jedną z najczystszych rzek w tym kraju. Często wzdłuż jej biegu wytycza się północną granicę Półwyspu Bałkańskiego.Bierze swój początek niedaleko małej wioski Crni Lug (320 mieszkańców), zaliczanej do najładniejszych krajobrazowo miejsc w Chorwacji, leżącej na wysokości 730 m n.p.m. Wieś jest siedzibą dyrekcji Parku Narodowego Risnjak. Rozciągają się tu górskie łąki, rosną lasy sosnowe i jałowce. We wschodniej części Gór Dynarskich Kupa tworzy wraz z innymi rzekami (Una, Vrbas, Bosna, Drina) gęstą sieć dopływów Sawy. Na pewnym odcinku stanowi granicę między południowo-wschodnią Słowenią a Chorwacją. Przepływa przez Karlovac i od tego miasta jest żeglowna. Przy jej ujściu do Sawy, na południowy wschód od Zagrzebia, leży 46-tysięczne miasto Sisak - duży ośrodek przemysłowy z portem rzecznym i ważny węzeł kolejowy i drogowy. W jego pobliżu - wydobycie ropy naftowej. Trzeba przyznać iż nazwa rzeki jest bardzo nietypowa ;)

Słoweński kras

Być w Słoweni i nie zobaczyć największej dostępnej dla turystów jaskini w Europie byłoby grzechem. Jaskinia Postojna wydrążona została w skałach przez rzekę Pivkę. I starym korytem tej rzeki przebiega trasa turystyczna. Wokół mnożą się zadziwiające formy skalne. Wielometrowe żółto-beżowo-pomarańczowe nacieki, zwieszające się ze stropów tysiące stalaktytów o najrozmaitszych formach, kształtach i kolorach, wyrastające z ziemi ogromne stalagmity, przezroczyste skalne kurtyny...Przy wejściu do jaskini ściany są wyraźnie osmalone. To świadectwo akcji jugosłowiańskich partyzantów (ponoć z polskim dowódcą), którzy w 1944 roku wysadzili znajdujący się tu niemiecki skład paliw. Na szczęście nie pozbawiło to uroku całej jaskini. W jaskini panuje stała temperatura 8 stopni Celsiusza.

Autor: Ula

Symbol Francji

Wieża Eiffla – najbardziej znany obiekt architektoniczny Paryża, rozpoznawany również jako symbol Francji. Jest najwyższą budowlą w Paryżu i piątą co do wysokości we Francji. "Dama Paryża" stoi w centrum miasta, nad Sekwaną, u północno-zachodniego krańca Pola Marsowego. Wieżę zbudowano specjalnie na paryską Wystawę Światową w 1889 r.. Miała zademonstrować poziom wiedzy inżynierskiej i możliwości techniczne epoki, być symbolem ówczesnej potęgi gospodarczej i naukowo-technicznej Francji. Po 20 latach wieża miała być rozebrana. Gustaw Eiffel nie chciał do tego dopuścić. Postanowił przekazać ją nauce. Założył na wieży laboratorium aerodynamiczne, laboratorium meteorologiczne. Jednak dopiero udane eksperymenty z umieszczonym na szczycie wieży telegrafem (bez drutu) ocaliły wieżę i odstąpiono od jej demontażu. W przededniu I wojny światowej wieża stała się obiektem militarnym - łączyła Paryż z posterunkami wojskowymi na granicy z Niemcami (do tej pory do łączności używano gołębi pocztowych). Ocalała budowla z czasem stała się największą atrakcją turystyczną Paryża, którą odwiedziło już ponad 200 milionów ludzi.

WYSZUKAŁA: OLA W

Mów co chcesz

Hyde Park położony na obszarze 2,5 km2 jest jednym z kilku parków królewskich w Londynie. Jezioro Serpentine dzieli park na dwie części. Hyde Park założony został w 1536 roku przez Henryka VIII, który pozyskał tutejsze grunty od mnichów z Opactwa Westminsterskiego. Większa część obiektów architektonicznych w parku zaprojektowana została w latach 20. XIX wieku przez Decimusa Burtona. W Hyde Park znajduje się miejsce w którym każdy może wyrazić swe poglądy, niezależnie od ich znaczenia, przemawiali tam m.in. Karol Marks i Włodzimierz Lenin.

AUTOR: OLA W

Kultowa sala koncertowa

The Royal Albert Hall - sala koncertowa w Londynie poświęcona mężowi królowej Wiktorii, Albertowi. The Royal Albert Hall mieści się w dzielnicy South Kensington w centralnym Londynie - w rejonie znanym powszechnie jako Albertopolis. The Royal Albert Memorial jest częścią pomnika upamiętniającego Alberta - niedaleko znajduje się Albert Memorial, pomnik ku czci męża zaprojektowany przez samą królową Wiktorię. The Hall jest także miejscem gdzie są największe w Wielkiej Brytanii organy, oraz jest siedzibą The Proms.Od samego otwarcia przez samą królową Wiktorię, dnia 29 marca 1871 roku, The Royal Albert Hall był miejscem różnych wydarzeń kulturalnych, koncertów, konferencji, balów i odczytów naukowych. Miały tam miejsce również imprezy sportowe, jak chociażby pierwsze poza Japonią zawody sumo. The Hall ma kształt owalny i mieści 8 000 ludzi, choć może zmieścić więcej (uniemożliwiają to względy bezpieczeństwa).

Londyńskie oko

London Eye nazywane również Millenium Wheel - koło obserwacyjne. Zaprojektowane zostało przez Davida Marksa, Julię Barfield, Malcolma Cooka, Marka Sparrowhawka, Stevena Chiltona i Nica Baileya. Koło znajduje się w dzielnicy Lambeth w Londynie, na południowym brzegu Tamizy, między mostami Westminster i Hungerford. London Eye ma wysokość 135 metrów. Na kole znajdują się 32 klimatyzowane kapsuły pasażerskie połączone z zewnętrznym obwodem koła, które obraca się z prędkością ok. 0,9 km/h. Pełen obrót koła trwa około 40 min . Koło nie zatrzymuje się w celu zabrania i wysadzenia pasażerów - niska prędkość pozwala na dokonanie tych czynności w ruchu.

Autor: Ola W

"Cały świat gra jakąś rolę"

Globe Theatre (Pod kulą ziemską) - teatr w Londynie działający w latach 1599-1642 założony przez R. i C. Burbage. Jednym z udziałowców był William Szekspir. Wystawiane były tam premiery jego utworów oraz sztuki Bena Jansona i J. Webstera. Aktorami byli wyłącznie mężczyźni.
Teatr został zbudowany w 1599 roku. Spłonął w pożarze w 1613, odbudowano go w 1614 roku. Wskutek interwencji purytanów został zamknięty w 1642 roku, zburzono go dwa lata później. Budowla została zrekonstruowana i otwarta w 1997 roku.
The Globe był amfiteatrem, w którym zmieścić się mogło 3000 widzów. Miał kształt okręgu. Miejsca były podzielone na stojące (tańsze) i siedzące (droższe). Miejsca siedzące były ułożone w trzy rzędy. Scena, o wymiarach 12x8 metrów, miała dwoje tajnych drzwi, z których w zaskakujący sposób mogli wyłaniać się aktorzy. Dach (umieszczony tylko nad sceną) podpierały kolumny, sufit, nazywany "niebiosa"(heavens), pomalowany był w taki sposób, aby przypominał niebo. Ukryte w nim były drzwi, przez które aktorzy mogli odlecieć lub zniknąć przy pomocy lin. Na dachu teatru "The Globe" znajdował się ogromny posąg Heraklesa dźwigającego na swych barkach kulę ziemską. Nad wejściem widniał napis: "Cały świat gra jakąś rolę".
Ula.

Tu mieszka królowa

Pałac Buckingham- jest oficjalną rezydencją brytyjskich monarchów i jednocześnie największym na świecie pałacem królewskim wciąż pełniącym swą pierwotną funkcję. Oficjalna londyńska rezydencja królowej. Na placu przed pałacem od 1913 roku stoi pomnik królowej Wiktorii.
Pałac został wybudowany w 1703 jako rezydencja miejska Księcia Buckingham. W roku 1761 król Wielkiej Brytanii Jerzy III wszedł w posiadanie pałacu, który przekształcono w jego rezydencję prywatną. W ciągu kolejnych 75 lat pałac wielokrotnie rozbudowywano, w 1837 ogłoszono go oficjalną siedzibą brytyjskich monarchów.
Współcześnie Pałac Buckingham, prócz roli londyńskiej siedziby królowej Elżbiety II i rodziny królewskiej, jest również miejscem uroczystości państwowych oraz oficjalnych spotkań głów państw. Dla Brytyjczyków pałac stanowi symbol Wielkiej Brytanii - tutaj Londyńczycy składali kwiaty po śmierci księżnej Walii Diany.
W dni kiedy królowa jest w pałacu powiewa nad nim jedna jedyna flaga - sztandar królewski. Sztandar ten aż do roku 1997 nigdy nie był spuszczany do połowy masztu na znak żałoby, nawet po śmierci monarchy. Tradycję tę zmieniono dopiero po śmierci Diany księżnej Walii.
Od kwietnia do lipca codziennie o 11.30 odbywa się przed pałacem uroczysta zmiana warty (w pozostałych miesiącach co drugi dzień).
Od pożaru w zamku królewskim w Windsor w 1992 pewna cześć Pałacu Buckingham udostępniona jest odpłatnie zwiedzającym. W sierpniu i wrześniu, podczas wakacji królowej, można zwiedzić apartamenty Buckingham. Bilet kosztuje ok. £20.